شهید لنارد خاریاد در خانواده ای اشوری و متدین به مسیحیت در سال ۱۳۴۲ در شهر کرمانشاه به دنیا آمد. او در کرمانشاه به تحصیل پرداخت. شهید لنارد در کنار پدرش آقای شایل و مادرش خانم شامیران بدل به همراه برادرش در دشت و کوه های کرمانشاه رشد پیدا کرد. لنارد فرزند آرام و مطیع خانواده بود. به دلیل جنگ، خانواده اش به تهران و کرج کوچ کردند.
شهید لنارد در شهریور ماه سال ۱۳۶۵ در تهران به گذراندن دوران آموزشی مشغول شد و پس از آن به منطقه سومار اعزام گشت. او در این منطقه در لشکر ۰۸ ذولفقار به خدمت مشغول شد. سومار شهر مرزی در میان دره های بلند است که به لحاظ تقسیمات کشوری یکی از شهرهای شهرستان قصر شیرین در استان کرمانشاه محسوب می شود. شهید لنارد خدمت مقدس سربازی خود را در این منطقه آغاز کرد. این شهر در مرز ایران و عراق واقع شده و یکی از نزدیکترین مناطق ایران به بغداد می باشد.
از جمله عملیات های جنگی انجام شده در این منطقه عملیات مطلع الفجر بود که ایشان هم در آن حضور داشتند. سومار در زمان جنگ به تصرف نیروهای دشمن بعثی درآمد. خانواده شهید لنارد خارياد حدود دو سال از وضعیت فرزندشان بی خبر بودند. در این مدت نه پیامی و نه خبری از وضعیت النارد می آمد. زیرا لنارد خاریاد اسیر شده بود. او تقریبا دو سال را در کشور عراق و در اردوگاه دشمن بعثی، به اسارت گذراند و در یازدهم شهریور ماه سال ۱۳۶۹ به میهن عزیزش ایران بازگشت.
او پس از بازگشت، ازدواج کرد. شهید لنارد خارباد به علت شکنجه های دوران اسارت، دچار ضعف و بیماری شدید شده بود. فشار دوران اسارت و مجروحیت هایی که در بدن شهید خاریاد به جا مانده بود او را بسیار ضعیف کرده بود. او در روزهای بعد از آزادی حال و روز مناسب و خوبی نداشت. لنارد گاهی احساس اختلال در بینایی خود می کرد و دنیا برایش تار و تاریک می شد. این وضعیت ناگوار کماکان ادامه داشت تا آنکه در اسفند ماه ۱۳۹۳ به شهادت نایل گشت.
در زمان جنگ، شجاعت، رشادت، صبر و استقامت شهید لنارد خاریاد باعث شد تا نام و خاطره این شهید بزرگوار به عنوان یکی از ایرانیان پیرو ادیان توحیدی که حس وطن دوستی و عشق به میهن در ایشان مثال زندنی و نمونه بوده است، در تاریخ دفاع مقدس ثبت گردد.
