شهید فریدون نژادکی اصالتا اهل یزد بود و در یکی از محلات یزد به دنیا آمد. پدرش آقای رشید نژادکی، کارمند اداره برق شهر یزد بود. خانم بانو، مادر شهید فرهنگی بود. شهید تنها فرزند خانواده بود و بدین دلیل پدر و مادرش بسیار به او وابسته بودند. 

شهید فریدون دوران کودکی را در یزد گذراند و هنگامی که مدرک سیکل خود را از آنجا دریافت کرد، به تهران، خیابان سنایی، مهاجرت کردند. او با مدرک سیکل وارد ارتش شد. با آموزش دوره های مختلف، کمک بهیار شد و در بیمارستان ارتش کار خود را آغاز کرد. او استوار یکم و پزشک یار شد. او در تهران با خانم خورشید چهر فرهادیان آشنا شد و با او ازدواج کرد. پس از ازدواج به اصفهان منتقل شدند و چند سالی در آنجا زندگی کردند. 

شهید بسیار خوش اخلاق و مهربان بود. در محیط کارش بسیار مورد احترام همکاران بود. با تمام همکارانش مهربان بود. او دو دختر به نام های پری بانو و فیروزه و یک پسر به نام شهریار داشت که در هنگام شهادت همسرش باردار بود و فرزند چهارم که پس از شهادت پدر به دنیا امد، پسر بود و نام او را رشید نهادند. 

هنگامی که جنگ آغاز شد فریدون را به تهران منتقل کردند و او که پزشک یار بود همراه با کادر پزشکی به جبهه اعزام کردند. در جبهه یکبار با چند نفر دیگر در یک جیپ سوار بودند که از سوی دشمن خمپاره ای پرتاب شد و او که به بیرون پرت شد، دستش شکست و مجروح شد. 

بعد از آن که مدتی برای بازیابی سلامت خویش در تهران ماند، به جبهه اعزام شد و در تاریخ هفت مهرماه سال 1362 در کرمانشاه جبهه سومار به شهادت رسید. جسد شهید و همسنگرانش بر اثر اصابت گلوله خمپاره دشمن، پودر می شود و از شهید فریدون فقط یک پلاک باقی ماند. 

ارتش برای او یادبود و بزرگداشت بسیار باشکوهی برگزار کرد و شهرداری تهران نیز یک خیابان بین خیابان میرزای شیرازی و خیابان سنایی را به نام شهید فریدون نژادکی نام گذاری کرد.